پدرانه ها

تاثیر خشونت والدین بر رفتار کودک

پژوهشگران با مطالعه بر روی تاثیر رابطه خشونت آمیز میان پدر و مادر بر سلامت روانی کودکان به این نتیجه رسیده اند که رفتارهای پرتنش و خشونت آمیز والدین سبب می شود تا این افراد در بزرگسالی با مشکلات روانی جدی رو به رو شوند. رفتارهای والدین در محیط خانواده بر شکل گیری خلق و خوی کودکان و واکنش های آنها تاثیر مستقیم دارد.

پدرانه ها؛ درباره تاثیر خشونت خانوادگی بر روان کودکان اظهار کرد:تمام کودکان ابتدا در محیط خانه و سپس در مدرسه و اجتماع رفتارها را می آموزند و الگوگیری در بچه ها با مکانیسم های شرطی سازی به دو صورت مثبت و منفی صورت می گیرد و آنها خیلی سریع نسبت به رفتارهایی که می بینند شرطی می شوند.

تاثیر خشونت بر کودک

وقتی کودکی در هر یکی از محیط های خانه، مدرسه و اجتماع خشونت را تجربه می کند و توجهش به تعامل انسان ها با یکدیگر از طریق پرخاشگری، تندخویی تحریک پذیری جلب می شود، به روش شرطی سازی آموزش می بیند که او نیز برای احقاق خواسته های خود به این روش ها متوسل شود.

رفتارهای خشونت آمیز به طور ناخواسته باعث پرخاشگر شدن کودک می شود، در معاینات کلینیکی و بالینی این کودکان متوجه تاثیر خشونت، پرخاشگری و رفتارهای نامتعادل خانواده بر رفتارهای آنها می شویم که والدین نیز در این رابطه از عصبی و پرخاشگری وی اظهار ناراحتی می کنند.

کودکان در رفتارهایی مانند دروغگویی و بدگویی نیز به صورت شرطی سازی در محیط خانه آموزش می بینند، گفت:کودکان این برخوردهای ناپسند را در خانه و تعاملات اجتماعی با همسالان و کودکان دیگر منعکس می کنند.

مفید است بخوانید:
مغز مردها پس از پدر شدن تغییر می کند !

خشونت و پرخاشگری ممکن است گاهی نشانه ای از یک اختلال روانی باشد که به صورت ژنتیکی از والدین به فرزندان منتقل می شود و در این حالت به جز درمان کاری نمی توان کرد.

پیشگیری از اختلالات رفتاری به راحتی امکانپذیر است، افزود:با آموزش به خانواده ها برای جلوگیری از تندخویی و پرخاشگری و رعایت احترام متقابل در محیط خانه می توان از کودک انتظار فرد محترم و آرام را داشت.

در مواجهه با کودک یا نوجوان پرخاشگر بهترین راه حل درمانی مراجعه آنها نزد روانشناس یا روانپزشک است تا با بررسی شرح حال و تاریخچه دقیق از وضعیت روانی و فکری وی، به علت این رفتارها پی ببرند.

اگر در کنار پرخاشگری علائمی مانند کم خوابی، اضطراب و رفتارهای تهاجمی نظیر خودزنی و خودکشی است این رفتارها نشانه یک بیماری است که نیاز به درمان های دارویی دارد و بایستی به روانپزشک ارجاع داده شود.

در صورتی که محیط خانواده زمینه پرخاشگری را در کودک فراهم می کند، رفتار وی تک علامت و بدون علائم بیماری بوده و روانشناس و مشاور با ترغیب خانواده به تغییر رفتار و آموزش های لازم برای خویشتنداری و کنترل خشم به کودک به تغییر رفتار وی کمک می کند که نیازمند همکاری بیشتر خانواده ها در این زمینه هستیم.

اثر محرومیت از پدر بر فرزندان

منبع:

نمناک

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا