ترفند هایی که نوجوانان با آنها والدین خود را به چالش می کشند

نوجوانان به‌طور غریزی می‌دانند که در برابر والدین از چه ترفندهایی استفاده کنند تا به خواسته‌هایشان برسند، از گیر افتادن در دردسرها جلوگیری کنند یا حتی عمدا باعث ناامیدی و سرافکندگی شدید والدین شوند.

پدرانه ها به نقل از سلامت؛ با این‌حال، هنوز هم بعضی از پدرها و مادرها با این ترفندها آشنایی کافی ندارند و تحت تاثیر شیوه‌های سوءاستفاده‌گری بعضی از نوجوانان قرار می‌گیرند و اصطلاحا از آنها بازی می‌خورند.

کلافه کردن

پُرکاربردترین شیوه‌ای که بعضی از نوجوانان برای بازی دادن والدین انتخاب می‌کنند، کلافه کردن آنان است. مثلا نوجوانی را در نظر بگیرید که می‌خواهد بدون رسیدگی به تکالیف مدرسه‌اش ابتدا برای گردش با دوستانش از خانه خارج شود ولی با مخالفت والدین مواجه شده است و در مدت‌زمان کوتاهی پشت‌سرهم درخواستش را تکرار می‌کند. این ماجرای درخواست مکرر و بی‌پایان توسط نوجوانان (حتی اگر عمدی نباشد) برای تسلیم کردن والدین در برابر خواسته آنان اجرا می‌شود.

دروغ گفتن

بعضی نوجوانان فکر می‌کنند که اگر حقیقت را به والدین نگویند، شانس بیشتری برای رسیدن به خواسته‌شان خواهند داشت. دروغ سفید یا نگفتن تمام حقیقت نیز از رفتارهای رایج در میان نوجوانان است. مثلا نوجوانی می‌خواهد برای چند ساعتی به خانه دوستش برود و این برنامه را هم با والدین خودش هماهنگ می‌کند، اما به آنان نمی‌گوید که والدین دوستش در خانه نیستند.

همزمان با رشد سنی بچه‌ها، دروغ‌ها نیز پیچیده‌تر می‌شوند و درنتیجه تشخیص آنها نیز کار سخت‌تری خواهد شد. ضمن این‌که بعضی از نوجوانان با همکاری یکدیگر شروع می‌کنند به داستان‌سازی و جعل واقعیات مختلف تا در فریب دادن والدین به نتیجه بهتری برسند، بنابراین شما به‌عنوان والدین باید نسبت به مکان‌های رفت‌وآمد و دوستان فرزند نوجوان‌تان حساس‌ و آگاه باشید تا بتوانید احتمال دروغ‌گویی او را به حداقل برسانید.

در صورت آشکار شدن هر دروغ هرگز نباید از این اتفاق بی‌تفاوت بگذرید. به نظر متخصصان، نوجوانان باید هرچه سریع‌تر متوجه شوند که دروغ‌گویی هرگز توسط والدین پذیرفته نمی‌شود و حتی پیامدهای تنبیهی متناسب با دروغ‌گویی هم در انتظارشان خواهد بود. مثلا والدین می‌توانند به‌مدت یک روز حق تماشای تلویزیون را از نوجوان سلب کنند و اگر دروغ‌گویی او دوباره تکرار شد، مدت‌زمان این محرومیت را افزایش دهند.

تلافی کردن

بعضی از نوجوانان پس از این‌که با مخالفت والدین نسبت به خواسته‌هایشان مواجه می‌شوند، تصمیم می‌گیرند که والدین را عصبانی کنند و از منظر خودشان بازی را به نتیجه یک‌ـ‌یک مساوی بکشانند! این تصمیم معمولا با انجام دادن کارهای نادرست یا پیروی نکردن از اصول اولیه زندگی در خانه (مانند تمیز کردن اتاق شخصی) اجرایی می‌شود. اگرچه بعضی از والدین در مواجهه با این موقعیت‌ها سریعا عصبانی می‌شوند، اما متخصصان از والدین می‌خواهند که کنترل خودشان را حفظ کنند و خودشان هم به دام بدخلقی و بدرفتاری نیفتند.

بنابراین با آرامش به فرزندتان توضیح دهید که این نوع رفتار از یک فرد نوجوان پذیرفتنی نیست. اگر رفتار نادرست نوجوان همچنان ادامه یافت، باید مجازاتی متناسب با رفتار او در نظر بگیرید تا نوجوان متوجه شود که چنین رفتارهایی بدون عواقب نخواهند بود.

باج‌گیری عاطفی

اگر از پدرها و مادرها بپرسید که چه خواسته‌ای برای فرزندشان دارند، بسیاری از آنان پاسخ خواهند داد که شادی از همه‌چیز مهم‌تر است. به نظر متخصصان، ماجرای باج‌گیری عاطفی هم از همین نقطه شروع می‌شود؛ یعنی نوجوان پیش خودش می‌گوید که من ناراحت و غمزده خواهم بود تا زمانی که به خواسته‌ام برسم. با این‌حال، متخصصان از والدین درخواست دارند که در چنین شرایطی حتما این سوال مهم را از خودشان بپرسند: آیا وظیفه من به‌عنوان پدر یا مادر این است که فرزندم را شاد کنم یا او را برای زندگی مستقل آماده کنم؟ و این‌که تصمیم‌ها و رفتارهای من واقعا فرزندم را وارد چه مسیری خواهند کرد؟

والدین وظیفه دارند در درک این نکته به نوجوان کمک کنند که زندگی مستقل در جهان بزرگ و آزاد امروزی فقط به شاد بودن نیاز ندارد. از طرفی هم والدین باید بدانند که اگر رفتار نوجوان به زندگی خودش یا دیگران آسیب برساند، بهتر است که ناراحت شود تا این‌که شاد باشد و به اشتباهاتش ادامه دهد.

متخصصان می‌گویند که اگر والدین بتوانند در تصمیم‌گیری‌های مرتبط با فرزندشان واقعا تعادل لازم بین احساس و عقل را برقرار سازند، نوجوان هم به‌مرور زمان دیگر از ترفند باج‌گیری عاطفی استفاده نخواهد کرد.

برانگیختن شک و تردید

آیا شما هم تا کنون از زبان یک نوجوان شنیده‌اید که به والدینش بگوید اگر به من اجازه ندهید فلان شلوار را بپوشم، نزد دوستانم سرافکنده می‌شوم؟ واقعیت این است که بسیاری از والدین بسیار نگران هستند که مبادا ناخواسته کاری کنند که فرزندشان در گروه‌های اجتماعی مختلف سرافکنده و شرمنده شود، و بعضی از نوجوانان هم از این دغدغه و نگرانی والدین سوءاستفاده می‌کنند.

والدین باید حقیقت نهفته در اظهارات نوجوان را بررسی کنند و نقش ناظر منطقی را بر عهده بگیرند و سریعا احساساتی نشوند. البته بهتر است که در این موارد از نوجوان درخواست کنید که توضیحات خودش را برای شما ارائه دهد چون گاهی اوقات نوجوانان واقعا نکات خوبی را برای والدین روشن می‌سازند. پس به یاد داشته باشید که همه این اظهارات نوجوانان نیز به‌قصد سوءاستفاده‌گری و بازی دادن والدین انجام نمی‌گیرد.

 سکوت و کناره‌گیری

بعضی نوجوانان از ترفند سکوت و کناره‌گیری برای رسیدن به اهداف‌شان استفاده می‌کنند. این نوجوانان از صحبت کردن امتناع می‌کنند، کج‌خلقی آشکاری دارند و به هیچ کدام از صحبت‌های والدین واکنشی نشان نمی‌دهند. این اتفاق خصوصا در مواقعی دیده می‌شود که والدین از نوجوان درخواستی دارند و نوجوان فکر می‌کند که با این راهکار می‌تواند از درخواست والدین فرار کند.

‌والدین باید به نوجوان بیاموزند که اگرچه او می‌تواند صحبت نکردن را انتخاب کند، اما قطعا نمی‌تواند نامرئی شود. ضمن این‌که والدین باید برنامه‌ریزی مشخصی برای امور تفریحی نوجوان داشته باشند و اگر او نسبت به درخواست‌های والدین هیچ واکنشی نشان نداد، از مدت‌زمان فعالیت تفریحی او کم کنند. با این کار، نوجوان متوجه می‌شود که بی‌تفاوتی نسبت به درخواست‌های والدین قطعا پیامدهایی برای او خواهد داشت.

به‌گفته متخصصان، والدین باید پی بردن به دلیل صحبت نکردن نوجوان را هم جدی بگیرند و مشخص کنند که آیا ماجرا واقعا برای بازی دادن والدین است یا مشکل خاصی وجود دارد؟ گاهی اوقات نوجوانان به زمان نیاز دارند تا بتوانند اطلاعات مختلف را در ذهن خودشان پردازش کنند و بعد وارد عمل شوند.